Hamburg

Soms zijn er van die periodes dat er weinig tijd is of anderszins weinig ruimte om een bijdrage te schrijven op deze blog. Dan duurt het maar wat langer voor er weer iets nieuws te lezen is.
Dit is zo'n moment.
Maar ik kan ook niet de gelegenheid voorbij laten gaan om iets over een mooie nieuwe zaal te schrijven.
De Elbphilharmonie in Hamburg.

In de pers is het ruimschoots aan de orde geweest.
Maar daar ging het toch vooral over het geld wat besteed is: veel te veel. Daar waren allerlei redenen voor en ook dat kun je her en der nalezen.
En ondanks dat is de zaal er toch gekomen en is iedereen blij.
Het ziet er prachtig uit en ook de akoestiek moet heel bijzonder zijn.
Niemand minder dan Yasuhisa Toyota, de Japanse meester, de man achter successtories als de Suntory Hall in Tokyo, de Walt Disney Concert Hall in Los Angeles en de Philharmonie in Parijs, heeft hier zijn stempel op gedrukt.
Niet iedereen reageerde enthousiast, overigens.
Te analytisch, niet warm genoeg.
Het zal ook uitmaken waar je zit, wat je ideaal is, en welke muziek er gespeeld wordt.

En daar was ik misschien nog wel het meest verrast over: het programma dat dirigent Thomas Hengelbrock voor het openingsconcert bedacht had.
Het begon 's avonds met een enkele hobo in muziek van Britten, Pan uit de Metamorphosen.
En de muziek vanuit een hoek van de zaal ging naadloos over in werk van Dutilleux.
Met B.A.Zimmermann, Liebermann en een nieuw werk van Rihm was de hedendaagse muziek ruim vertegenwoordigd, maar ook de oude muziek van Praetorius en De Cavalieri, een coutertenor en harp vanaf een ander balkon, werd niet vergeten. Met de bondskanselier geboeid op de eerste rij en het orkest met de nieuwe naam, NDR Elbphilharmonie Orchester, midden in de zaal op een ruim podium.
Juist dat aspect van innovatief programmeren, niet bang zijn voor nieuwe of heel oude muziek, er een zinvol geheel van te maken, vond ik erg hoopvol.
En ik hoop dat het, door alle aandacht die het op zo'n moment genereert, tot nieuwe initiatieven leidt, ook bij andere orkesten.
En ik kan niet nalaten om te zeggen dat het me ook wel deed denken aan de manier waarop we bij Domestica Rotterdam onze serie in de Laurenskerk programmeren.
Het concert is nog bij de NDR terug te kijken.

We hebben het geluk dat we binnenkort met het orkest de zaal met eigen ogen kunnen zien en eigen oren kunnen horen, als we op 15 maart als eerste Nederlandse orkest daar onze opwachting mogen maken. En het zal vol zitten, want alles is de komende maanden daar uitverkocht.
Voor was het altijd al leuk om naar Hamburg te gaan.
Een stad met een grote muziekhistorie, waarvan helaas weinig meer terug te vinden is.
Mendelssohn is er geboren en Brahms, Telemann heeft er zijn halve leven gewoond.
En zelfs voor Mahler is het een belangrijke stad geweest, waar hij zijn carriere als operadirigent begon. Er zijn plannen voor een Gustav-Mahler Museum in het Komponisten Quartier.

En dat brengt me op Henry-Louis de la Grange, die gisteren overleed.
Weinigen hebben zoveel betekend voor het onderzoek naar de muziek en de persoon van Gustav Mahler als deze aimabele Fransman
We mogen hem allemaal dankbaar zijn.